ورزشکاران ترنبولون را به دلیل توانایی آن در افزایش قدرت خام، سختی عضلانی و تعریف بدون احتباس آب ناخواسته یا توده چربی اضافه، ارزش زیادی قائل هستند. Trenbolone یک داروی انتخابی برای بدنسازان رقابتی در نظر گرفته می شود، با این حال در بین کاربران تفریحی که صرفاً به دنبال بهبود فیزیک خود هستند نیز بسیار محبوب است.
این نسخه طولانی تر استر قدرت و ریکاوری را افزایش می دهد، کارایی مواد مغذی را افزایش می دهد و رشد قابل توجهی عضله با کیفیت بالا را برای مدت چندین هفته افزایش می دهد!
با نیمه عمر حدود 9 تا 11 روز، انتشار آهسته ای دارد که برای سیکل های طولانی در نظر گرفته شده است.
- نام شیمیایی(17β)-3-Oxoestra-4،9،11-trien-17-yl هپتانوات
- فرمولC25H34O3
- شاخص فعالیت آنابولیک500%
- شاخص فعالیت آندروژنیک500%
| نیمه عمر فعال | طبقه بندی | دوز | آکنه |
|---|---|---|---|
| 9-11 روز | استروئید آنابولیک | مردان 200-700 میلی گرم در هفته | به ندرت |
| احتباس آب | HBR | هپاتوکسیتی | آروماتاز |
| خیر | آره | آره | خیر |
ترنبولون
ترنبولون برای اولین بار در سال 1967 توصیف شد. این یک استروئید آنابولیک بسیار قوی است، 19-نه اصلاح تستوسترون، اما با فعالیت آنابولیک و آندروژنی 5 برابر قوی تر است. این یکی از قوی ترین استروئیدهای آنابولیک تزریقی است که تا کنون به صورت تجاری تولید شده است.
در میان ورزشکاران، این استروئید به دلیل توانایی آن در افزایش سختی عضلانی، وضوح و قدرت خام، بدون احتباس آب ناخواسته و افزایش توده چربی، بسیار ارزشمند است. این یک داروی انتخابی برای بدنسازان مسابقه در نظر گرفته می شود، اما همچنان در بین کاربران تفریحی که صرفاً به دنبال اصلاح بدن خود هستند بسیار محبوب است.
چه چیزی ترنبولون را آنابولیک می کند؟ عوامل متعددی وارد عمل می شوند. یکی از با ارزش ترین همه این ویژگی ها بدون شک توانایی آن در افزایش کارایی مواد مغذی است، به عبارت دیگر، ارزش غذایی هر گرم پروتئین، چربی و کربوهیدراتی که می خورید ارزشمندتر می شود، آنها به طور بسیار مؤثرتری جذب می شوند.
علاوه بر افزایش کارایی مواد مغذی، ترنبولون مانند هیچ داروی دیگری نمی تواند فعالیت های معمولی استروئیدهای آنابولیک زیر را تحریک کند: تسریع سنتز پروتئین و حفظ تعادل مثبت نیتروژن. سنتز پروتئین تعیین می‌کند که بدن با چه سرعتی عضله می‌سازد، در این حالت، هر چه تعادل نیتروژن بالاتر باشد، پروتئین بیشتری ساخته می‌شود.
مزیت بزرگ بعدی: ترنبولون سطح هورمون بسیار آنابولیک IGF-1 (فاکتور رشد شبه انسولین) را در بافت عضلانی (تا 200٪) به شدت افزایش می دهد. و شایان ذکر است که نه تنها سطح IGF-1 در عضله را تا دو برابر افزایش می دهد، بلکه باعث می شود سلول های ماهواره ای ماهیچه ای نسبت به IGF-1 و سایر عوامل رشد حساس تر شوند. مقدار DNA در هر سلول عضلانی نیز ممکن است به میزان قابل توجهی افزایش یابد.
یکی دیگر از مزایای ترنبولون توانایی آن به میزان باورنکردنی افزایش تولید گلبول های قرمز خون است که مسئول انتقال اکسیژن در جریان خون هستند. هرچه تعداد گلبول‌های قرمز خون بیشتر باشد، اشباع اکسیژن ارگان‌ها از جمله عضلات بهتر است که برای رشد استقامت عضلانی بسیار مهم است. علاوه بر این، ترنبولون باعث تقویت مجدد گلیکوژن می شود و بهبود قابل توجهی را بهبود می بخشد.
همچنین این توانایی را دارد که به طور قابل توجهی تولید هورمون های گلوکوکورتیکوئیدی ضد آنابولیک (تخریب کننده عضلات) به ویژه کورتیزول را کاهش دهد.
با این حال، اثرات باورنکردنی ساختمان انبوه به همین جا ختم نمی شود. این استروئید به طور محکم، بسیار قوی تر از تستوسترون، مستقیماً به گیرنده های آندروژن متصل می شود و بنابراین مستقیماً سوزاندن چربی را تحریک می کند. همراه با چنین مقدار فواید، ترنبولون عوارض جانبی نیز دارد. ترنبولون یک اصلاح 19-نه تستوسترون است که آن را شبیه به ناندرولون پروژستوژن می کند، بنابراین در صورت نیاز از مهارکننده های پرولاکتین (کابرگولین) استفاده می شود.
احتیاط: تاموکسیفن در چرخه های ترنبولون و در PCT (درمان پس از چرخه) می تواند فعالیت پروژستوژنیک ترنبولون را تقویت کند، بنابراین نباید از آن استفاده شود. کلومید یا تورمیفن برای PCT پس از تمام تغییرات تستوسترون 19 توصیه می شود.
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.